Το βιβλίο που γοήτευσε το αναγνωστικό κοινό της Γαλλίας όπου κυκλοφόρησε το 1991 και τιμήθηκε με το Μέγα Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας-τιμή που πρώτη φορά έγινε σε έργο μη Γάλλου συγγραφέα. 
Μια συλλογή από δεκατρείς νουβέλες "συγκλονιστικές", όπως τις χαρακτήρισε και η γνωστή Ελληνίστρια και Ακαδημαικός Ζακλίν ντε Ρομιγί, που θαύμασε "την παλλόμενη ευαισθησία τους και τη βαθιά ανθρωπιά τους". 
Οι ήρωές τους είναι άνθρωποι συνηθισμένοι, καθημερινοί, κυρίως γυναίκες (γιατί, όπως λέει η συγγραφέας, είναι οι πιο ευαίσθητες). Γυναίκες που ήταν γεννημένες για μια καλύτερη ζωή, που προσπάθησαν ν' αλλάξουν τη ζωή τους αυτή μα δεν μπόρεσαν, γυναίκες που θυσιάστηκαν σιωπηρά για τους άλλους, αλλά και γυναίκες που βρήκαν τη δύναμη να πατήσουν σε στέρεο έδαφος, χωρίς ν' αλλοτριώσουν την ψυχή τους.
"Αυτά που περιγράφει η Ακακία Κορδόση", λέει το σκεπτικό της βράβευσής της, "θα μπορούσαν να συμβούν σ' οποιοδήποτε μέρος τουκόσμου, όπως και οι ιστορίες του Τσέχοφ, που πέρα απ' το λαικό χρώμα τους,