"Ο τόπος όπου γεννιέται κανείς παίζει σημαντικό ρόλο στο χαρακτήρα του και τη ζωή του. Εγώ είχα την τύχη να γεννηθώ στον Ιερό τόπο του Μεσολογγίου. Σ’ένα τόπο ξεχωριστό. Και σ’αυτόν τον τόπο επέλεξα να μείνω και να δραστηριοποιηθώ.
Όνειρο στη ζωή μου είχα πάντα να κάνω κάτι - ό,τι μπορέσω - για να συμβάλω και εγώ στο να ξαναβρεί το Μεσολόγγι λίγη απ’την παλιά του αίγλη. Η ευκαιρία μου δόθηκε το 1998 όταν έμαθα ότι το ιστορικό σπίτι του στρατηγού Αθανασίου Ραζή-Κότσικα, του εκλεγμένου Αρχηγού της Φρουράς κατά την Έξοδο, θα πουλιόταν.
Σκέφθηκα πως επί δύο και πλέον δεκαετίες από τον χειρισμό χιλιάδων δικαστικών υποθέσεων πελατών μου από το Μεσολόγγι και την περιοχή του είχα συγκεντρώσει ένα σεβαστό χρηματικό ποσό.
Αυτό το ποσό, όμως, από πού είχε προέλθει;
Η απάντησή μου ήταν: από το Κοινωνικό Σύνολο και εκεί θα έπρεπε να επιστραφεί.
Αφού, λοιπόν η Πολιτεία είχε αδιαφορήσει για την τύχη του ιστορικού σπιτιού του Ραζη-Κότσικα, σκέφθηκα πως αγοράζοντάς το και διασώζοντάς το ώστε να μην γίνει πολυκατοικία, αφού δεν είχε κριθεί καν διατηρητέο, θα εκπλήρωνα και την υποχρέωσή μου απέναντι στο Κοινωνικό Σύνολο και το αρχικό μου όνειρο θα γινόταν πραγματικότητα.
Έτσι το απέκτησα.
Ύστερα σκέφθηκα πως δεν αρκούσε μόνο το ότι σώθηκε. Έπρεπε περαιτέρω να αξιοποιηθεί.
Να γίνει μια εστία πολιτισμού. Ένας χώρος για ενημέρωση, για μόρφωση και να απολαμβάνει κανείς την τέχνη.
Και με το σκεπτικό αυτό ξεκίνησα τη μεγάλη περιπέτεια που λέγεται "ΔΙΕΞΟΔΟΣ" αφιερώνοντας για την λειτουργία της όλες τις ψυχικές και σωματικές μου δυνάμεις. Ίσως για ν’αποδείξω πως σε μια εποχή που όλα αποτιμώνται με το χρήμα, στο Μεσολόγγι οι άνθρωποι έχουν στη ζωή τους άλλες αξίες και άλλα ιδανικά. Μπορεί δηλαδή να πληρώσει κανείς μια ολόκληρη περιουσία για ν’αγοράσει ένα όνειρο και να εκπληρώσει ένα χρέος".
Όνειρο στη ζωή μου είχα πάντα να κάνω κάτι - ό,τι μπορέσω - για να συμβάλω και εγώ στο να ξαναβρεί το Μεσολόγγι λίγη απ’την παλιά του αίγλη. Η ευκαιρία μου δόθηκε το 1998 όταν έμαθα ότι το ιστορικό σπίτι του στρατηγού Αθανασίου Ραζή-Κότσικα, του εκλεγμένου Αρχηγού της Φρουράς κατά την Έξοδο, θα πουλιόταν.
Σκέφθηκα πως επί δύο και πλέον δεκαετίες από τον χειρισμό χιλιάδων δικαστικών υποθέσεων πελατών μου από το Μεσολόγγι και την περιοχή του είχα συγκεντρώσει ένα σεβαστό χρηματικό ποσό.
Αυτό το ποσό, όμως, από πού είχε προέλθει;
Η απάντησή μου ήταν: από το Κοινωνικό Σύνολο και εκεί θα έπρεπε να επιστραφεί.
Αφού, λοιπόν η Πολιτεία είχε αδιαφορήσει για την τύχη του ιστορικού σπιτιού του Ραζη-Κότσικα, σκέφθηκα πως αγοράζοντάς το και διασώζοντάς το ώστε να μην γίνει πολυκατοικία, αφού δεν είχε κριθεί καν διατηρητέο, θα εκπλήρωνα και την υποχρέωσή μου απέναντι στο Κοινωνικό Σύνολο και το αρχικό μου όνειρο θα γινόταν πραγματικότητα.
Έτσι το απέκτησα.
Ύστερα σκέφθηκα πως δεν αρκούσε μόνο το ότι σώθηκε. Έπρεπε περαιτέρω να αξιοποιηθεί.
Να γίνει μια εστία πολιτισμού. Ένας χώρος για ενημέρωση, για μόρφωση και να απολαμβάνει κανείς την τέχνη.
Και με το σκεπτικό αυτό ξεκίνησα τη μεγάλη περιπέτεια που λέγεται "ΔΙΕΞΟΔΟΣ" αφιερώνοντας για την λειτουργία της όλες τις ψυχικές και σωματικές μου δυνάμεις. Ίσως για ν’αποδείξω πως σε μια εποχή που όλα αποτιμώνται με το χρήμα, στο Μεσολόγγι οι άνθρωποι έχουν στη ζωή τους άλλες αξίες και άλλα ιδανικά. Μπορεί δηλαδή να πληρώσει κανείς μια ολόκληρη περιουσία για ν’αγοράσει ένα όνειρο και να εκπληρώσει ένα χρέος".
Νίκος Π. Κορδόσης