Ο Νίκος Π. Κορδόσης, Ιδρυτής και Διευθύνων Σύμβουλος του Κοινωφελούς Ιδιωτικού Πολιτιστικού Οργανισμού "Διέξοδος".
Γεννήθηκε στο Μεσολόγγι όπου τέλειωσε το Λύκειο της εκεί Παλαμαϊκής Σχολής.
Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και το 1974 έλαβε το πτυχίο του.
Συνέχισε στο ίδιο Πανεπιστήμιο σπουδές Πολιτικών επιστημών ενώ παράλληλα πραγματοποίησε σπουδές Δημοσίων Σχέσεων, Δημοσιότητας και Επικοινωνίας.
Από τα φοιτητικά του χρόνια εργάστηκε επαγγελματικά σαν δημοσιογράφος σε Αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά ενώ διετέλεσε και εκδότης - διευθυντής του μηνιαίου λογοτεχνικού περιοδικού "Μίλτος Μαλακάσης" για μία τριετία που διήρκεσε η έκδοσή του. .
Είναι δικηγόρος "παρ' Αρείω Πάγω" ανήκει δε στην κατηγορία των μαχόμενων δικηγόρων ασκώντας το λειτούργημά του ως Ποινικολόγος στο Πρωτοδικείο Μεσολογγίου, στον Δικηγορικό Σύλλογο του οποίου είναι γραμμένος από το 1975.
Στο δεύτερο έτος των πανεπιστημιακών του σπουδών ίδρυσε τον Σύλλογο Μεσολογγιτών Σπουδαστών του οποίου υπήρξε και Πρόεδρος.
Το 1978 ίδρυσε τον εκπολιτιστικό σύλλογο "Βυρώνεια" διοργανώνοντας κάθε χρόνο σε όλη την διάρκεια της ζωής του συλλόγου εβδομαδιαίες Γιορτές Ποίησης και Τέχνης - σπάνιες για την εποχή - αφιερωμένες στον Λόρδο Βύρωνα.
Από τα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας και στη συνέχεια ασχολήθηκε και συμμετείχε ενεργά σε πάσης φύσεως κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα του Μεσολογγίου και της περιοχής όπως π.χ. με τον Ερυθρό Σταυρό, τον Σύλλογο "Οι φίλοι του Ραδιοφώνου", τον Σύλλογο Αιμοδοτών, την Εταιρεία Προστασίας Ανηλίκων, τον Σύλλογο "Οι φίλοι της μουσικής Διονύσιος Σολωμός", την Χορωδία του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Μεσολογγίου, την Πολυφωνική Χορωδία Πατρών, την "Αρχαιολογική Εταιρεία Δυτικής Στερεάς Ελλάδος", το Λιμενικό Ταμείο Μεσολογγίου, την Κινηματογραφική Λέσχη κ.λ.π. συλλόγους, ιδρύματα και φορείς στους οποίους διετέλεσε Πρόεδρος ή διοικητικό μέλος.
Είναι μέλος, χορηγός ή υποστηρικτής διάφορων μη κυβερνητικών οργανώσεων όπως των "Γιατρών χωρίς σύνορα", της GREENPEACE, της UNICEF, του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης, του Μουσείου Φρυσίρα, της Ελληνικής Εταιρείας Γλωσσικής Κληρονομιάς και της ACTION AID έχοντας γίνει ανάδοχος παιδιών στην Κεντρική Αφρική.
Επί 15ετία κατείχε την άμισθη τιμητική θέση του Νομικού Συμβούλου της Ιερής Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας.
Σήμερα είναι Πρόεδρος του "ΚΟΡΔΟΣΕΙΟΥ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ".
Το 1998 αγόρασε το εγκαταλελειμμένο από το κράτος και έτοιμο να καταρρεύσει ιστορικό σπίτι του Γενικού αρχηγού της Φρουράς των Μεσολογγιτών κατά την ΕΞΟΔΟ στρατηγού Αθανασίου Ραζή-Κότσικα δηλαδή ένα κτίσμα του 18ου αιώνα το οποίο στη συνέχεια με δικές του δαπάνες το ανακαίνισε και το μετέτρεψε σε Κέντρο Λόγου και Τέχνης δίδοντάς του την επωνυμία "ΔΙΕΞΟΔΟΣ". Έκτοτε χρηματοδοτεί και διευθύνει το Κέντρο ιδρύοντας αρχικά το ομώνυμο Ιστορικό Μουσείο ενώ επιμελείται και την διοργάνωση σε αυτό εκθέσεων, διαλέξεων, συναυλιών, σεμιναρίων, συνεδρίων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων, παρουσιάσεων βιβλίων και λοιπών εκδηλώσεων Γραμμάτων, Ιστορίας και Τέχνης.
Παράλληλα παρεχώρησε στη "Διέξοδο" την συλλογή του που την απαρτίζουν χιλιάδες αντικείμενα από τον 4ο π.Χ. αιώνα μέχρι τις μέρες μας καθώς και πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά, χαρακτικά, ιστορικά κειμήλια, άρματα, ενθυμήματα του Αγώνος, ενδυμασίες, φιλελληνικά αντικείμενα, σπάνια χειρόγραφα, πολιτικά και στρατιωτικά έγγραφα, παλαιές εκδόσεις και εικόνες.
Το 2013 ίδρυσε και λειτούργησε στο Μεσολόγγι Πολιτιστική Βιβλιοθήκη και το 2017 Ξενώνα Τέχνης που εντάσσονται στον Οργανισμό της «Διεξόδου» ενώ το 2020 δημιούργησε και έθεσε σε λειτουργία στην περιοχή Τουρλίδα Μεσολογγίου το πρώτο και μοναδικό «Μουσείο Άλατος» στην Ελλάδα.
Έχει τιμηθεί από κρατικούς, δημοτικούς και κοινωνικούς φορείς και οργανώσεις με διάφορες διακρίσεις μεταξύ των οποίων το ΧΡΥΣΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ και το ΒΡΑΒΕΙΟ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ που του απονεμήθηκαν για την μεγάλη του προσφορά στην διατήρηση της ιστορίας και του πολιτισμού της πόλης και της περιοχής.
Η Ακακία Κορδόση, που υπήρξε πνευματική καθοδηγήτρια της "Διεξόδου", γεννήθηκε στο Μεσολόγγι. Σπούδασε κλασσική Γαλλική Φιλολογία στην Ελλάδα και Μοντέρνα Φιλολογία στο πανεπιστήμιο της Ντιζόν στη Γαλλία. Παράλληλα, σπούδασε ζωγραφική και διακόσμηση, με δασκάλους τον Παναγιώτη Τέτση, την Βάσω Κατράκη και τον Γιώργο και Ελένη Βακαλό. Υπηρέτησε στην Υπηρεσία Τύπου της Γαλλικής Πρεσβείας ως γραμματέας και στη Μέση Εκπαίδευση ως καθηγήτρια. Με τα γράμματα ασχολήθηκε από το 1967. Έχει γράψει μυθιστορήματα, νουβέλες, διηγήματα, δοκίμια και μελέτες.
Το 1979 βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών για γλωσσική μελέτη της και το 1991 της απονεμήθηκε από την Ακαδημία της Γαλλίας το Μέγα Βραβείο των Γαλλικών Γραμμάτων - τιμή που έγινε για πρώτη φορά σε Έλληνα συγγραφέα - για τη συλλογή διηγημάτων της με τον τίτλο "Δεκατρείς φωνές της σιωπής", που είχε κυκλοφορήσει με μεγάλη επιτυχία και στη Γαλλία.
Η Ακακία Κορδόση έχει μεταφράσει για τους εκδοτικούς οίκους Καστανιώτη, Ζαχαρόπουλο και Κάκτο, κλασσικά έργα Γάλλων συγγραφέων καθώς και την Ιστορία της πολιορκίας του Μεσολογγίου, του Αύγουστου Φάμπρ. Έχει δημοσιεύσει πλήθος χρονογραφήματα και άρθρα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά και έχει κάνει πολλές εκπομπές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Ιδρύτρια της Κινηματογραφικής Λέσχης Μεσολογγίου, διετέλεσε πρόεδρός της επί 10 χρόνια, μόνιμο μέλος του Δ.Σ. του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Μεσολογγίου και μέλος του διεθνούς Κολεγίου μεταφραστών λογοτεχνίας, του Διεθνούς Οργανισμού Θεατρικής Έρευνας και του Πανελλήνιου Συνδέσμου για τα Δικαιώματα της Γυναίκας. Έχει λάβει μέρος σε δεκάδες συνέδρια στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό όπως και στο Παγκόσμιο Συνέδριο Ευρωπαϊκού Θεάτρου στο οποίο ήταν εισηγήτρια.
Της έχουν απονεμηθεί πολλά μετάλλια και τιμητικές διακρίσεις μεταξύ των οποίων τα Χρυσά Μετάλλια της Ιερής Πόλης του Μεσολογγίου και του Κέντρου Ευρωπαϊκών Μελετών.
Το 2001 η Α.Κ. επελέγη μαζί με άλλους 45 Έλληνες συγγραφείς και εκπροσώπησε την Ελλάδα, που ήταν τιμώμενη χώρα, στην Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην Φρανκφούρτη.
Το 2003 εξελέγη ομόφωνα για το σύνολο του έργου της επίτιμη διδάκτωρ της Νεοελληνικής λογοτεχνίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Έφυγε από τη ζωή το 2015.